پابه پای شما می آییم

هاتف سیستان و بلوچستان، هاتـف کـم کـم دارد قـد مـی کشـد، برایـش جشـن گرفتـه ایـم. حـالا مــن رســیده ام بــه ســه ســالگی هاتــف. تــوی ایــن شــلوغی هــای روزمـره کـه صـدا بـه صـدا نمـی رسـد ایـن کـه فرصـت نمـی کنیـم بـه همدیگـر نـگاه کنیـم، وقتـی مـی بینیـم هنـوز هسـتند کسـانی کـه بـوی نـاب کاغـذ را مـی فهمنـد و اهـل خوانـدن هسـتند سر ذوقـمان مـی آورد.
حـالا دوبـاره اتاقـم پرشـده از کاغـذ، لبخندمـان را سـنجاق کـرده ایـم بـه تـک تـک صفحـات هاتـف.
ایـن کـه جایـی پیـدا کنیـم تـوی کتـاب خانـه هایتـان، تـوی کیفتـان و همـراه شـادی و غـم روزهـای جوانـی تـان باشـیم دلمـان را گـرم میکنــد و قلــم مــان را تواناتــر .