معین الدین سعیدی نماینده مردم چابهار، نیکشهر، کنارک، زرآباد، دشتیاری و قصرقند در مجلس شورای اسلامی در مورد توجه به حکمرانی آب در برنامه هفتم توسعه و افزایش مهاجرت های اقلیمی داخلی، اظهار داشت: سیل، خشکسالی و طغیان گرد و غبار پارادوکس‌های دردناکی را برای سیستان و بلوچستان، خوزستان و سایر شهرهای مرزی رقم زده است. قصه پر غصه نبود آب و تشنگی سیستان سرزمین اسطوره‌ها و رستم، سورنا، یعقوب لیث‌ها، حَمّل و جیهندها حکایتی دیگر است، امروز مردمان این دیار می‌گویند به دلیل تغییرات اقلیمی مجبور به رفتن هستند تا گرسنه نمانند.
وی با انتقاد از رشد تصاعدی مهاجرت‌های اقلیمی در شهرهای مرزی ایران، افزود: شمال و جنوب سیستان و بلوچستان درگیر مهاجرت‌های اقلیمی است پدیده‌ای که طی چند سال اخیر شدت گرفته و مشکلات امنیتی ایجاد کرده است، اینجاست که می‌توان وسعت محیط زیست را فارغ از مرزهای یک سرزمین تعریف کرد که گاهی به درگیری ختم می‌شود.
عضو مجمع نمایندگان استان سیستان و بلوچستان با اشاره به اینکه چاره‌ای جز مهاجرت برای مردمی که درگیر گرد و غبارند نیست، ادامه داد: زمانی که تمام مسیرها برای رفع تشنگی اهالی سیستان که یکی از گرم‌ترین استان‌های کشور است، بسته می‌شود راهکاری غیر از مهاجرت وجود ندارد، مردمان این سرزمین وقتی شاهد الگوی توسعه‌ای و کار آمد نیستند از جنوب سیستان به سمت شهر چابهار حرکت می‌کنند و اینجاست که نبود طرح‌های کارآمد منجر به رشد پدیده حاشیه نشینی و مهاجرت به دیگر استان‌های کشور می‌شود.
مهاجرت اقلیمی یک فاجعه انسانی محسوب می‌شود که در سایه خشکسالی‌های متمادی ادامه داشته و متاسفانه امروز بسیاری از استان‌های مرزی نیز درگیر این مسئله هستند
سعیدی گفت: جبران بی‌آبی سیستان و بلوچستان، خوزستان و خراسان حل نمی‌شود مگر با اجرای طرح‌های توسعه‌ای توسط دولت، طرح‌هایی نظیر آبخیزداری و آبخوانداری در کنار توجه به آمایش سرزمینی یک اصل مهم در رفع مشکل بی آبی کشوراست؛ مهاجرت اقلیمی یک فاجعه انسانی محسوب می‌شود که در سایه خشکسالی‌های متمادی ادامه داشته و متاسفانه امروز بسیاری از استان‌های مرزی نیز درگیر این مسئله هستند در این بین ناامنی از پیامدهای شهرهای خالی از سکنه به تبع تغییرات اقلیمی است، این شروع می‌تواند آغازگر اختلافات دیگر باشد.
وی با اشاره به نادیده گرفتن ظرفیت‌های استان‌های مرزی، تصریح کرد: علیرغم اقدامات خوب وزارت نیرو در حوزه آبرسانی مناطق محروم هنوز دولتمردان نتوانستند از ظرفیت مرزهای کشور بهترین استفاده را داشته باشند، بی توجهی به استان‌های مرزی نه تنها مشکلات امنیتی به دنبال خواهد داشت بلکه تاثیرات مستقیم در اقتصاد ملی و فراملی دارد، این مهم توجه ویژه مرکزنشینان را می‌طلبد که باید مرزنشینان را دریابند. نگاه خاص به زیر ساخت‌های مرزی در استانی همچون سیستان و بلوچستان منجر به بهبود وضعیت محلی مردمان می‌شود .
عضو فراکسیون محیط زیست مجلس در خصوص عدم توجه به ظرفیت‌های بومی هر منطقه و تاثیرات آن بر روی نسل‌های آینده، تصریح کرد: توسعه سواحل مکران از جمله موضوعاتی بود که رهبر انقلاب طی سال‌های گذشته بسیار به آن سفارش کردند، اما متولیان این مهم، به جای توجه به فرمایشات معظم له مدل‌هایی از توسعه یافتگی را ارائه کردند گویا بُعد جغرافیایی توسعه ارزشمند بود اما جای سوال باقی است که اهالی بومی منطقه و انسان‌هایی که در اطراف جغرافیای مناطق در حال توسعه یافتگی قرار دارند در مراتب چندم ارزش توسعه قرار گرفتند؟
وی خاطرنشان کرد: متاسفانه در مسیر این توسعه به بسیاری از ارزش‌های بومی منطقه نه تنها توجه نشد بلکه ملاحظات منطقه‌ای در فرآیند آن مغفول مانده است و ساختارهایی شکل گرفته که اثری از نیروهای بومی منطقه در آن نیست و همین مسئله موجب شکاف در بین منطقه و ساختارهای اجرایی شد، در این شرایط مردم توسعه را از آن خود نخواهند دید. توسعه فرآیند برون‌زا نیست باید در تمام اضلاع رخ دهد، چگونه می‌توان سخن از آن گفت اما به لحاظ شاخص‌های توسعه یافتگی در پایین ترین رتبه انسانی باشیم و توجه به جوامع محلی و ظرفیت ممتاز پیشرفت انسانی که سفارش رهبر انقلاب بوده ابتر بماند.