شپ ءِ نام وت تہاری اِنت

هاتف سیستان و بلوچستان – بلے اے شپ پِیرو ءِ دل ءَ تہار تِر اِنت، پرچا…پرچا کہ اے ششمی شپ اِنت کہ آئی ءِ چُکانی لاپ ءَ چُنڑ ءِ نان نہ شُتگ ءَ !!!
آئی ءِ کسان اِنت بچ کہ کِساس کہ یک ماہ ءِ عُمر اِنت ءِ او مروچی دومی شپ اِنت کہ آئی ءِ لاپ ءَ یک تِرمپ ءِ شِیر نہ شُتگ ءَ.
آ اَنچو گریواگائیں کہ گُشے کہ زار وارتگ، پِیرو وتی لوگ ءَ دِل پہ لاپ وپتگ، او چَم وتی لوگ ءِ نیم روکیں چِراگ ءَ سَک اَت، آ سک گمیگ اِنت کہ چے بکناں؟ چُک ءِ گریواگ ءَ ھچ بس نہ کنت.
پیرو ءَ وتی دیم گوں مریم ءَ کُت او گشت ءِ: پادا چُک ءَ میچین کہ گریواگائے!
گوں اے ھبر ءَ مریم ءِ آرس در آتکاں او گوں بے نوریں چَماں پیرو ءَ را چارگ ءَ لگ اِت او گشت ءِ: شش روچ اِنت کہ منی لاپ ءَ دپار ءِ نان نہ شتگ گڈا شِیر کجا چے کئیت کہ من وتی کُودیکیں چُک ءَ بہ میچین آں.
پیرو پدا بے توار بیت او چِراگ ءَ چارگ ءَ لگ اِت، دیر نہ بوت کہ پیرو چہ وتی جاگہ پاد آتک او ڈنہ راہ گِپت چاری کہ جمبر سیاہ ءُ تہار آں، ھور گواراگائیں بلے پیرو ءِ دِل چہ ھُور ءَ گِیش گُواراگائیں، کہ چمانی روک آئی ءِ بچ مروچی مرگ ءِ چُنگل ءَ اِنت کہ مروچی دو شپ اِنت بے کہ شِیر ءَ تلوسگائے، پیرو چہ لوگ ءَ درآتک دیم پہ بازارا راہ گِران بیت….
امودا آئی ءِ دلی دوست شمبے ءَ آئی ءَ را توار جت ءُ جست کُت ءِ تو پرچا چو مُلور ءِ؟
آئی ءَ گشت کہ منی لوگ ءِ واستہ شپ کئیت بلے شام نئیت !!
گڈا آئی ءِ سنگت شمبے ءَ آئی ءَ را یک سوج ءِ دات کہ تو چوں کن، چِداں چے کمو دیم ءَ یک مزنیں ءُ ھشکیں لدے ءِ ھستیں، تو اودا درچکاں بُر ءُ شھر ءَ بَبر بھا بکن  ھمے وڈا تئی لوگ ءِ جَن ءُ چُکانی لاپ در کئیت.
گڈا دومی روچ ءِ سُھب ءِ سرا پیرو تپر ءِ زوریت ءُ ھشکیں لدے ءِ نیمگ ءَ روت، تانکے ھیر کپیت گِریشگ ءَ گڈا اودے سجین درچک گِریواگ ءَ زوراں.
گڈا یک پیر اِنت کماش ءِ درچک ءِ بیت آئی ءَ را گشیت: مگروئے پرچا گریوے اے مرد شمارا ھچ کت نہ کنت.
ھمے وڈا دومی روچ ءَ مرد پدا کئیت پدا اے سجین گریشگ ءِ درچک گریواگ ءَ زوراں، پدا ھما کماشیں درچک آیاں گشیت مگروئے اے مرد مرچی ھم شمارا ھچ کت نہ کنت.
ھمے وڈا سیمی روچ ءَ، سیمی روچ بیت گڈا آ مرد پدا گریشگ ءَ ھیر کپیت گڈا آ درچک آئی ءَ گِنداں کندگ ءَ لگ اَنت، پدا ھمے روچ ءَ آ پیر اِنت کماشیں درچک آیاناں گشیت: مرچی شمے گریوگ ءِ روچ اِنت.