زیبائیں جنکّے چو گلاب ءَ چو بهار ءَ
اوشتاته وتی لوگ ءِ دپ ءَ چو که چنار ءَ
من راه ءَ رواں بُڈته پکرانی زکهار ءَ
ناگاه منا بُست کته شیپولیـں توار ءَ
من چارت و گوئشتگ منا هَیرانی گهار ءَ
« جی برات! اگں تو نهئے اشتاپ په کار ءَ
بیا یک دَمے شَنک جن وتی هیرانیـں گهار ءَ
یک کاگدے پسّ ءَ منی ششتاتگی ما را
مردینے گِس ءَ نیست بوانیت هما را
اچ وانگ ءَ مئئ چمّ و نظر بسته مئیار ءَ»
من ونت و پدا هرز اوں کت نرمیـں په زبان ءَ
اَرمان انت منا پر تئی نادانیـں بیان ءَ
علم ءِ ترا کئے داته چشیـں وهم و گمان ءَ
«عیب انت و مئیار انت جنکانی په شان ءَ
چو ، جاهل و نادان کننت گپ و تران ءَ
کور انت و نه گِندنت دِگه مُلک و جهان ءَ
همکوپگ ءَ مرداں گوں جنین انت تچان ءَ
په علم و هنر چو مه و اِستار ترپان ءَ
علم زینت و سَهتے که نگندیت زیان ءَ
شر زیب و نما دنت شکر لئوزیـں کجان ءَ
وَت پُهلّے جَنِکّ ، علم دوسر کنتی نما ءَ
زیباتر و سنگین تر و گوں لجّ و حیا ءَ
دیمپانی بیت ، داریتی چه هر جرم و کهتا ءَ
چو گوئرءَ تراشیت و آریتی لکا ءَ
په مات و پت ءَ کنتی گران چو که تلاءَ
چماں وتی براتانی په تاریپ و ستا ءَ
هردینکه وتی لوگ ءِ تها رَؤت جتا ءَ
مرد ءِ دل و چمانی تها کنت وتی جا ءَ
زند ءَ وتی گوازینیت په مهر و وپا ءَ
داری ، وتی کئوم و وتن ءَ دوست چو ساءَ
بے علمیـں جنکّ پهلے که رُستگ ماں لهیگ ءَ
چم بستگ و دپ بسته نه کندی په ردیگ ءَ
مُهتاج په یک کاگدے ءَ چو که تئیگ ءَ
کپتگ مـں گِس ءَ ناپُوه و بندیگ و جهیگ ءَ
نئے زانت وتی شرّیءَ نه نیکی نه بدیگ ءَ
چو نلگس ءَ چم کور چه دیدار ءَ وتیگ ءَ
چو میش و بز ءَ بَزّگ و نادان نه سهیگ ءَ
دستائی دینت روچے ءَ ماں دستی پتیگ ءَ
هرچون که ببیت هست ، گوں زرّانی سریگ ءَ
بے علم مه یرزے که ببیتـں چو پریگ ءَ »
موکل کته من گوئشت گلیـں ماه جبین ءَ
هرزاں منی سرکن تو په هر لوگ ءِ حسین ءَ
بلّت اے مئیار ءَ که شمے سُهته زمین ءَ
علم لازم انت یک پئیم په مردین و جنین ءَ
وَت گوئشته پیگمبر په وتی اُمت و دین ءَ
« علم ءَ په بره گرچه ببیت دیر ماں چین ءَ»
بوانیت ، بکنیت زنده ، وتی سسّ و یکین ءَ
همکوپگ ءَ بوشتیت وتی براتانی کرین ءَ
هرکار و په هر علم و په هر رنگیـں مُشین ءَ
همچش که کنان انت جنین رویے زمین ءَ