ادا تو روچے گوستگ ئے
گوں ساوڑیں بشارتاں
من نشتگاں
اے ایوکی ءِ بے تواریں جنگل اِنت
تئی وشبو اِنت کہ چول جنت
ملار دنت ءُ کیپ کنت
پہ سرگرگ اے تَوکل ءَ
ارادہ اوں بدل کتہ
سپر سرون ءَ ایر کتہ
منارا پاد پورا پِر نہ اَنت
دل اِنت کہ گوں من گون نہ اِنت
پہ جُنزگ ءَ ….
نوں ساہ سُریت تہ نشتگاں
تئی وشبو ءِ ملار ءَ بس سما کناں
بگندئے باندا گوات بئیت
تئی وشبو ءَ وتی بکنت
منا اے دمک ءَ در بکنت
من سرگراں کجا رواں
کجا رواں کہ شنگ اتگ منی ابیتکی ءِ بدن
پمن دریگ ءُ در وَ دیریں بند بوتگ اَنت
یلہ چَریں چَوّکے آں
تئی نام ءَ تہنا زندگاں
نوں دل گشیت تئی وشبو ءِ
ملاریں ریزگاں بچن
یہ درپے ءِ تہا بکن
اے درچک ءِ شاہڑ ءَ بہ بند
وتا کروج چو نکشے ءَ
پہ ایمنی
ملاریں ساہگ ئےِ بہ وپس
اے واب ءَ پاد میا ءُ بس