ما ءُ تو داں کینگانی آس ءَ توسیں دم بریں
زندگی چو کہ کپوت ءَ بال کنت روت نیمگے
وھد زوراک اِنت بہ چارئے پہ ہمک بنی آدم ءَ
نوبتاں کِشکے نہ رستگ ما پمشکہ سر پُٹیں
دُژمن ءِ نِشتگ لگوریں باتن ءَ مئے پانگیں
داں تُپنگانی توار اَنت جنگ دیم ءَ جُنزگ اِنت
سستگ ئے تو کہ ہما اِنت من سراں شوہازگاں
چو کہ ساد ءَ مہر تی ما زُرتگ ءُ بوسہ کُتگ
ما را گلہ نیست پہ کس ءَ ناں کہ داوائے پِراِنت
مئے وتیگاں دائم ءَ مئے زندگی ءِ ہک جتگ
تو منی چمانی دیم ءَ درچکے ءَ چو رُستگ ئے
تو پمیشکا دوست بئے کہ شھرگ ءَ نزیک تِرئے
شہم امروز اِنت ادا ہر موسم ءَ دردے پِر اِنت
تو کجام آس ءِ شریک ئے تو کجام زھم ءَ جن ئے
عارف شھم