ما بلوچیں ءُ مئے زُبان بلوچی اِنت بلّی دنیاءِ ھَر کُنڈءَ نشتگیں بلے وھدے کہ وت ماں وت گپءَ لَگیں وتی شھدیں ماتی زبانءَ گپ بکن ایں بلے مرچاں چوش نہ اِنت من بباں یا کہ دگے ھر بلوچے چہ ورناھے ببیت یا کماشے یا یک نیزگارے ببیت ءُ یا کہ مالدارے وھدے کہ گوں وت ماں وت بزاں گوں دگے بلوچےءَ گپءَ لَگیں مئے گپانی نیمے انچیں دَری لبز مان کنیں کہ مارا وت ھمے لبزانی بزانتیں لبز ھست ءُ وتی لوگا ھم دری زبانءَ گپ کنیں ءُ دری زبانءَ نبشتہ کاری کنیں.
زھگ ھما کَس اِنت کہ چہ وتی پتءُ ماتاں رنگ زیریت وھدے کہ مئے لوگانی تھا دری زبانءَ گپ جَنَگ بیت زھگ ھم ھمے زبانءَ یاد گریت ءُ گوں ھمے زُبانءَ رُدیت ءُ مزن بیتءُ وتی ماتی شھدیں زُبانءَ شموشیت ءُ سرپد نہ بیت.
ءُ پدا وھدے یک دیوانے تھا نشتگیں وتی گپاں ما دری زبانءِ انچیں گرانیں لبز مان کنیں پہ وتی پیش دارگءَ کہ ھر کس بزانت من چونیں زانتکاریاں!
منی ھیالءَ زانتکاری پہ دری زبانءِ دو گرانیں لبز سِکَّگ ءُ یاد گرگ ءُ ھر کجا جار جنگ نہ اِنت زانتکار ھما اِنت کہ وتی ماتی زبانءِ ارزشتءَ زانت ءُ وتی شھدیں زبانءِ زندگ دارگءِ جھدءَ کنت.
جھد ھما وھد بیت وتی لوگانی تھا وتی زھگاں وتی شھدیں زبانءَ سِکین دئیں ءُ ھر دیوان ءِ تھا وتی بینَگیں زبانءِ لبزاں کارمرز کنیں ءُ وتی نبشتانکاں ءُ لچھاں وتی زبانءَ نبشتہ کنیں اے وھد تھا کہ مئے ماتی زُبان گار ءُ بیگواہ کنگ جھد بیگ اِنت مئے سرءَ وتی شھدیں زبانءِ زندگ دارگ جھد المّی اِنت.