هر کجا تدبیر چیند بساط/از کمین بازیچه تقدیر می آید برون
تدبیر آبادانی بود ولی تقدیر ویرانی،تقدیر بر تدبیر در دو مقوله مقدم شد؛ یکی گمنامی هویت و دیگری اجرای پروژه های عظیم (سیل بند) بدون توجه به تجربه و دانش بومی، هر دو مقوله برای مردم این منطقه بحران ایجاد کرده است.
یکی بحران وجود و هستی و دومی بحران برای حداقل های زندگی؛بخش پیرسهراب از میان مناطق یاد شده، همیشه در کانون سیلاب های مخرب آبریز کاجو قرار داشته است.
سیل بند یک فرصت بود ولی برای اینکه همزمان با اجرای این پروژه، مسیر هدایت آب برنامه ریزی نشده لازم صورت نگرفته بود، فلذا این فرصت تبدیل به تهدید شد و به خشم طبیعت نیز قدرتی مضاعف داد، که در پی آن تمام زیرساخت های سست بخش، از بین رفت، زندگی و امرار معاش، در بدترین شرایط قرار گرفت.
نام و هویت بازگرداندنی است و سیلاب هدایت شدنی.