تنها گناهکاران روز تولد خود را جشن می‌گیرند

به گزارش هاتف سیستان و بلوچستان، روزهای پایانی دسامبر که مصادف با روزهای آغازین دی‌ماه می‌باشد، زمان برگزاری جشن‌های کریسمس در سراسر دنیاست؛ جشنی که از سوی رهبران کلیسا به عنوان جشن روز تولد حضرت عیسی اعلام شده است.
نامشخص بودن روز تولد حضرت عیسی(ع)
زمان روز کریسمس در میان مسیحیان متفاوت است، بسیاری از اعضای کلیسای کاتولیک رم و پیروان آیین پروتستان، کریسمس را در روز ۲۵ دسامبر جشن می گیرند. برخی از مسیحیان ارتودوکس در روسیه، اوکراین و فلسطین جشن کریسمس را در روز ۷ ژانویه برپا می کنند و ارامنه نیز به طور منحصر بفرد روز میلاد مسیح را در ششم ژانویه جشن می گیرند. علت این اختلاف نامشخص بودن روز تولد حضرات عیسی(ع) است.
انجیل ها از میلاد مسیح نگفته اند
اسقف اعظم ارامنه آرداک مانوکیان در کتاب «جشن‌های کلیسای ارمنی» می‌نویسد:
«درباره تاریخ تولد عیسی آگاهی‌ های دقیق و موثقی در دست نیست. انجیل ‌ها نیز در این باره آگاهی ‌های ناچیزی می‌ دهند. هیچ منبعی هم در دست نیست که با آن بتوان تاریخ دقیق میلاد مسیح را نشان داد. تا سده چهارم میلادی، همه مسیحیان میلاد مسیح را روز ششم ژانویه جشن می ‌گرفتند، امّا در این سده، کلیسای کاتولیک رم تصمیم می‌ گیرد که روز تولد عیسی مسیح را در ۲۵ دسامبر جشن بگیرند.»
مجادله در مورد جشن گرفتن تولد مسیح
در ابتدای شکل‌گیری کلیسا میلاد مسیح(ع)، الهام بخش برگزاری جشن و سرور نبود. متولیان اولیه مسیحیت گرفتن جشن برای میلاد مسیح را زشت می‌شمردند و اعتقاد داشتند تنها گناهکاران روز تولد خود را جشن می‌گیرند. اولین بار جشن میلاد مسیح در تقویم فیلو کالوس آمده است که در سال ۳۵۴ در روم گردآوری شد. از آن به بعد کم کم جشن کریسمس رونق بیشتری به خود گرفت، اما این روند در قرن چهارم میلادی بیش از پیش مجادله برانگیز شد و پس از آنکه گریگوری نازیانزوس در سال ۳۸۱ به عنوان اسقف منصوب شد، این جشن از میان رفت و در سال ۴۰۰ با انتصاب جان کریستوستوم بار دیگر به قوت خود بازگشت.
آداب و رسوم جشن کریسمس
با گذشت زمان کریسمس به عنوان یک جشن مذهبی در میان پیروان مسیحیت به خوبی جای خود را باز کرد. برگزاری این جشن در کشورهای مختلف مسیحی بنا به آداب و رسوم مختلف تفاوت‌ ها و مشترکات زیادی با هم داشت. از مشترکات این مراسم این است که مسیحیان برای جشن گرفتن میلاد عیسی مسیح به کلیساها می ‌روند، در منزل یک درخت کاج را تزئین و چراغانی می‌کنند و در خیابان‌ ها و کوچه‌ ها دسته‌دسته سرودهای پرستشی و شکرگزاری اجرا می‌کنند.
علاوه بر این نصب تصویر سنتی تولد مسیح، تبادل هدیه و کارت تبریک و حضور بابانوئل در شب عید کریسمس از دیگر مراسم کریسمس است که هر کدام از آن‌ها فلسفه خاص خودش را دارد.
درخت کریسمس
رسم است که برای جشن کریسمس پیش از آغاز کریسمس درخت‌های سرو، کاج و در برخی مواقع بلوط را با وسایل مختلف می آرایند.
درخت کاج سمبل بهار، شادی و تولد حضرت مسیح می‌باشد که در مورد تاریخ پیدایش آن افسانه‌های زیادی دهان به دهان می‌چرخد. هیچ کس به طور دقیق نمی‌داند که از چه موقعی درخت کاج یا صنوبر، به عنوان درخت کریسمس استفاده شده است. شماری بر این باورند که استفاده از درخت کریسمس به ۱۰۰۰ سال قبل در شمال اروپا بر می‌گردد که اکثر مسیحیان در آنجا، درخت را با زنجیر از سقف آویزان می‌کردند. بعضی‌ها هم می‌گویند اولین بار مردم شهر تالین در کشور استونی و همچنین مردم شهر ریگا در کشور لتونی، از آن استفاده کرده‌اند.
در میدان شهر ریگا، پایتخت لتونی، یک تابلو حکاکی وجود دارد با عنوان “اولین درخت سال نو در سال ۱۵۱۰” که این عبارت به هشت زبان بر روی آن نوشته شده است.
بابانوئل
سمبل دیگری که با کریسمس عجین شده، بابانوئل است؛ شخصیتی که امروزه به شکل پیرمردی مهربان و چاق با لباس سرخ رنگ و ریشی سفید و بلند، هنگام کریسمس در میان برگزارکنندگان این جشن ظاهر می‌شود و به چندین اسم شناخته می ‌شود که بابانوئل، سانتا کلوز و سنت نیکولا از معروف‌ ترین این اسامی ‌اند.
در سده چهارم میلادی، یکی از اسقف‌ های آسیای صغیر (ترکیه امروز) به خاطر رفتار مهربانانه‌ اش با کودکان شهرت زیادی پیدا کرد. او که بعدها به سنت نیکولاس (نیکولاس قدیس) شهرت یافت، در نقاشی‌ های قرون وسطی و عصر رنسانس به شکل مردی بلندبالا با چهره‌ ای جدی و نجیبانه نشان داده شده است و تا حدود قرن شانزدهم، جشن مخصوص او در روز ششم دسامبر در سراسر اروپا برگزار می‌ شد، اما از آن پس، این جشن، تنها به پروتستان ‌های هلند منحصر شد. مهاجران هلندی که به آمریکای شمالی کوچ کردند، این رسم را با خود به آن کشور بردند و در آنجا بود که نام او به «سانتا کلوز» تغییر یافت.
جشن کریسمس در گذر زمان
امروزه مردم بسیاری در آمریکای شمالی و جنوبی، اروپا، آسیا و دیگر مناطق جهان کریسمس را به عنوان مهم ‌ترین رویداد سالانه مسیحی جشن می گیرند. اما آنچه که مسلم است این جشن در گذر زمان گرفتار تغییراتی نیز شده است و به تدریج وجهه مذهبی‌ اش در میان مردم کاسته شده است و آنچه بیشتر در آن به چشم می‌خورد ، زرق و برق و تجملات است، بطوری‌که برگزاری این جشن هزینه‌ های سنگینی را با خود به دنبال دارد. برای مثال هر ساله در غرب مبلغ هنگفتی فقط صرف خرید درخت کریسمس و تزئین آن می‌شود و این در حالی است که۸۷۰ میلیون نفر در جهان غذای کافی برای خوردن ندارند.